Al lange tijd zien we de trend van urbanisatie, een trek naar de grote steden. Nu is dat in Nederland allemaal relatief natuurlijk, want als je het van een afstandje beschouwt, zijn de steden niet zo megalomaan als in het buitenland en ligt alles dicht bij elkaar. Toch werden een tekort aan woonruimte of het ontbreken van een tuin als redenen opgevoerd om juist te vertrekken uit de stad. Het achterblijven van adequate sociale infrastructuur blijft hierbij vaak onderbelicht.
Veel hoogopgeleide ouders verlaten de stad ook als gevolg van wachtlijsten voor scholen en sportclubs, in de hoop dat in de regio alles goed komt. Er lijkt ook hoop te gloren voor de lokale retailer. Zowel ouders als retailers lijken echter van een koude kermis thuis te komen, ook suburbia loopt vol: scholen hebben geen plek meer, sportclubs hebben wachtlijsten en het winkelen wordt vooral online en nog altijd in de grote stad gedaan.
Maatschappelijke veranderingen gaan in hoog tempo met een disruptie van patronen in verstedelijking als gevolg. Wanneer komt het moment dat lokale overheden het grotere plaatje een keer gaan zien en gaan samenwerken om tot een integrale regiovisie te komen? Ik ben benieuwd of ik dat nog ga meemaken.
Over de auteur:
Wendy Verschoor is directeur van Videres.
