Architect Van der Pol reageert op Binnenhof-dossier

Architect Van der Pol reageert op Binnenhof-dossier
Liesbeth van der Pol, beeld Bert Nienhuis

In Den Haag is commotie ontstaan rondom de verbouwing van het Binnenhof. Het regent woorden als megalomaan, hoofdpijndossier en blunderpand.

Dinsdag 5 maart kopte het AD op de voorpagina ‘Architect Binnenhof aan de kant’. Ook de Volkskrant schreef op 8 maart dat de Tweede Kamer er een hoofdpijndossier bijkrijgt, de verbouwing van het eigen Binnenhof. De teneur in de artikelen van het AD en de Volkskrant is dat de sober bedoelde verbouwing veel te duur aan het worden is. Maar niet alleen Van der Pol ligt onder de loep. De blijvende architect, Ellen van Loon van OMA, krijgt er ook van langs.

Dit is een Premium artikel, neem een proefabonnement als u het gehele artikel wil lezen.

Reactie Van der Pol

In een reactie geeft Liesbeth van der Pol (Dok architecten) juist aan dat zij hallen en ontvangstruimtes weer opnieuw tot leven wil brengen. Daarbij is geen sprake van de door het AD genoemde ‘tropische kantoortuin’ of ‘het verhuizen van alle vergaderzalen naar de begane grond’. (Bron de Architect)

'Wij hebben inderdaad een mooi plan bedacht en dit met het Rijksvastgoedbedrijf op goede voet afgerond. Op de website van het Rijksvastgoedbedrijf is te lezen dat Dok architecten naar tevredenheid het Structuurontwerp en het Voorontwerp voor het noordelijk deel van het Binnenhof heeft opgeleverd. Het noordelijk deel van het Binnenhof omvat de bouwdelen Eerste Kamer, de Raad van State, het Ministerie van Algemene Zaken en de Grafelijke Zalen.

Het herontdekken en weer in gebruik nemen van de monumentale Hofkapel, die jarenlang verborgen is gebleven, is onderdeel geweest van onze voorstellen. Of een verbeterde toegankelijkheid en gebruiksvriendelijkheid door gebruikers gedeeltelijk op andere plekken op het Binnenhof te huisvesten. Waarbij hallen en ontvangstruimtes weer opnieuw tot leven worden gebracht.

De door het AD genoemde ‘tropische kantoortuin’ of ‘het verhuizen van alle vergaderzalen naar de begane grond’ vallen niet onder voorstellen die gedaan zijn voor het noordelijk deel.

Nu het ontwerp voor het noordelijk deel in hoofdlijnen gereed is, klopt het dat Dok architecten haar werkzaamheden afrondt. De verschillende deelarchitecten zullen in samenwerking met uitvoerende partijen het ontwerp uitwerken tot een uitvoeringsgereed plan.Wij kijken uit naar de voortgang en de uiteindelijke oplevering van het gerenoveerde Binnenhof.' Tot zover de reactie van Liesbeth van der Pol.

Tropische tuin en blunderpand

Het klopt inderdaad dat de architect van de tropische tuin niet Liesbeth van der Pol is. Ellen van Loon van het Rotterdamse bureau OMA is dat. Zij was ook  verantwoordelijk voor het in 2017 opgeleverde megaministerie aan de Rijnstraat in Den Haag. Over dat gebouw, waarin de ministeries van Buitenlandse Zaken en Infrastructuur en Waterstaat zijn gehuisvest, regent het klachten: ambtenaren vallen van de designtrap, het is er te koud of te heet en de kleuren in het gebouw zijn deprimerend. Het AD noemt dat 'het Blunderpand'.

Van Loon werkt nog wél als coördinerend architect aan het Binnenhof-project, waarvoor het kabinet ruim een half miljard euro heeft uitgetrokken. 'Ik vind het zorgwekkend dat deze architect nu ook verantwoordelijk is voor de verbouwing van het parlement’, zegt PvdA-Kamerlid Lilianne Ploumen. 'Ik ben bang dat de werkomstandigheden in het gebouw ondergeschikt worden gemaakt aan het design.'

Francine Bardoel

Francine Bardoel

Eindredacteur Vastgoedmarkt/de Architect

Francine werkte van december 2018 tot en met december 2019 voor Vastgoedmarkt en de Architect als eindredacteur.

Bio:

-2011-2019 Hoofdredacteur Universiteit van Tilburg, Univers

-2005-2011 Hoofdredacteur website, krantenpagina en magazines bij de provincie Utrecht

-Voor 2005 Regisseur en programmamaker bij diverse omroepen

Mustread voor vastgoed:

Italo Calvino, De onzichtbare steden. In  dit boek brengt Marco Polo verslag uit van zijn reizen aan zijn gastheer, de machtige Kublai Kan, Keizer der Tataren. Langzaamaan beseft de keizer echter dat hem fictieve plaatsen worden beschreven, die alle verwijzen naar Marco Polo's eigen stad. Dit boek laat prachtig zien dat je de gebouwen uit je jeugd altijd het mooist blijft vinden.