Volgens de Duitser is Europees vastgoed de komende anderhalf jaar nog een goede categorie om in te beleggen, gezien de nog altijd gunstige economische vooruitzichten. Daarna zullen de risico’s wel toenemen. Hij stelde dat het voor delen van de Chinese vastgoedmarkten ‘al na middernacht is geweest’, terwijl het voor Amerika elf uur 's avonds is en voor Europa 10 uur ’s avonds.
Het congres van de Europese brancheorganisatie voor niet-beursgenoteerd vastgoed stond dit jaar in het teken van investeren in een laatcyclische markt. Grootste risico’s voor de vastgoedmarkten zijn volgens de Duitser: het de wereldhandel bedreigende protectionisme, oplopende inflatie (en dus oplopende rente), de alweer jaren groeiende schuldenberg (vooral in China een groot probleem) en geopolitieke spanningen in vele delen van de wereld.
Heise stelde echter opmerkelijk genoeg dat het opkoopprogramma van obligaties van de Europese Centrale Bank geen enkele positieve invloed heeft gehad op de gang van zaken in de Europese vastgoedmarkten. Hij verwacht derhalve ook geen negatieve impact mocht de ECB besluiten om er in het najaar een streep onder het QE-programma te zetten. Dat is opmerkelijk omdat de gangbare mening onder analisten is dat dit beleid juist een grote positieve impact heeft gehad op de vastgoedmarkten. Zij vrezen dan ook het moment dat het programma stopt.
Joschka Fischer, de voormalige minister van Buitenlandse Zaken van Duitsland, bracht de congresgangers op de punt van hun stoel met zijn vlijmscherpe analyse van de wereldsituatie. Niet Rusland, zoals 55 procent van de congresgangers denkt, of alleen de Verenigde Staten (28 procent) of alleen China (13 procent) vormt het grootste gevaar voor de stabiliteit van de wereld de komende twee jaar, beklemtoonde Fischer.
‘Het grootste gevaar is de groeiende rol van China op het wereldtoneel en de reactie van Amerika erop’, analyseerde de 70-jarige oud-politicus. ‘Het tijdperk van de Pax Americana en de liberale wereldorde liggen definitief achter ons. Amerika is nu nog wel de belangrijkste wereldmacht, maar niet langer de wereldleider. Die rol is afgelegd toen Donald Trump tot president werd verkozen.’
De neergang van de liberale wereldorde, gegrondvest op de puinhopen van het naoorlogse Europa, is feitelijk al ingezet in 1989, toen iedereen juichte over de Val van de Muur en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, meende de Duitser. Want met het wegvallen van de gemeenschappelijke vijand en de snelle opkomst van China ontstonden tevens de eerste barsten in de liberale wereldorde.’
Volgens de oud-minister is de rolverdeling van de beide grootmachten ‘nog lang niet uitgekristalliseerd en zal het vinden van een nieuw evenwicht leiden tot mogelijk grote geopolitieke instabiliteit’. Fischer: ‘Ik acht het best mogelijk dat u over een paar jaar nog met grote nostalgie zult terugdenken over de stabiliteit van een ’s morgens en ’s middags twitterende Amerikaanse president.’
